TEKA-TEKI MELAYU MEMBINA SAHSIAH KANAK-KANAK
RIDDLING PRACTICE DEVELOPS CHILDREN'S PERSONALITY.
DOI:
https://doi.org/10.51200/jobsts.v7i1.3609Keywords:
konteks berteka-teki, situasi, penutur dan peneka, teka-teki Melayu, sahsiah kanak-kanakAbstract
ABSTRACT
Riddles tests the mind. Riddles differs from another form of poetry tradition. Riddles incorporates questions to be guessed. In the contexts of riddles, playing with it educates the mind of the guesser and the riddler. The reason is simple, communities back in the day love to entertain themselves verbally. Educating while entertaining oneself sharpens the mind. This research uses descriptive qualitative method in order to explain, analyse and elaborate observations based on the recording of a riddle contests. The data from the contests is analysed and transcripted whilst focusing on the observation of the environment and contestants' behaviour in the study of performance that includes three stages of observations. These three stages consisting of riddling contexts, riddling situation, and the presence of both riddlers and guessers that proves, Malay riddles are able develop the personality of children. This research involves diverse contestants from SK Bandar Baru Putera, Ipoh. The contestants are representing in the classroom from each grade from preschool to year 6. Every grade are represented by 6 contestants consisting of males and females. Total count of contestants is 18 from 3 classroom. The riddles showcase creative combinations by the creator. Images in the riddles manifest elements riddles use in formal Malay language. Riddling practice develops children's personality.
ABSTRAK
Teka-teki menduga akal. Teka-teki berbeza dengan tradisi puisi lisan yang lain. Dalam teka-teki terkandung soalan untuk diteka. Dalam konteks teka-teki, bermain mendidik jiwa penutur dan penekanya. Alasannya mudah sahaja, kerana masyarakat dahulu gemarkan berhibur menggunakan lisan. Mendidik sambil berhibur membina kehalusan akal. Teka-teki Melayu didedahkan kepada kanak-kanak melalui bentuk pertandingan. Kajian in menggunakan kaedah deskriptif kualitatif untuk menerangkan, menganalisis dan menjelaskan tinjauan berdasarkan rakaman pertandingan teka-teki. Data pertandingan dianalisis dan ditranskripsikan dengan memfokuskan pemerhatian terhadap suasana dan tingkah laku peserta dalam konteks persembahan yang melibatkan tiga peringkat pemerhatian iaitu konteks berteka-teki, situasi berteka-teki dan kehadiran penutur dan peneka dalam kalangan kanak-kanak yang dapat membuktikan teka-teki Melayu dapat membina sahsiah. Kajian melibatkan para peserta dari Sekolah Kebangsaan Bandar Baru Putera, Ipoh yang terdiri daripada peserta berbilang kaum. Peserta pertandingan melibatkan sebuah kelas daripada setiap tahun bermula dari tahun 4 hingga tahun 6. Setiap tahun diwakili 6 orang peserta yang terdiri daripada peserta lelaki dan perempuan. Keseluruhan peserta melibatkan 18 orang kanak-kanak daripada 3 buah kelas. Khazanah teka-teki Melayu memperlihatkan adunan yang sangat kreatif penciptanya. Imej-imej dalam teka-teki Melayu memancarkan elemen yang menarik penggunaan teka-teki dalam pengajaran bahasa Melayu sebagai amalan berteka-teki yang dapat membina sahsiah kanak-kanak.
References
Rujukan
Jurnal
Asmarita, Chritanto Syam, Ahmad Rabi’ul Muzammil. (2014). Teka-teki masyarakat Melayu kecamatan Sungai Laur Kabupaten Ketapang (Analisis struktur, makna, dan fungsi). Jurnal Pendidikan dan Pembelajaran Khatulistiwa, ms 1-17. http://jurnal.untan.ac.id/index.php/jpdpb/article/download/7717/7825 [10 Mei 2019]
Bascom, William Russell. (1949). Literary Style in Yoruba Riddles. Journal of American Folklore, ms 2–15. https://www.jstor.org/stable/536851 [10 Januari 2019]
Bascom, William Russel. (1954). Four functions of folklore. E Journal of American Folklore. Vol. 266, ms 333-349. https://www.jstor.org/stable/536411 [9 Mei 2019]
Georges, Robert A. and Dundes, Alan (1963): Toward a Structural Definition of the Riddle, Journal of American Folklore, ms 111-118. https://www.jstor.org/stable/538610 [27 November 2018].
Buku
Abdul Kadir Ahmad. (2006). Puisi kanak-kanak sekolah rendah. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Al-Quran Al-Karim (Amazing). (2018). Tafsir Mengikut Tema Ayat-ayat Pilihan, Terjemahan perkata dan Tajwid Berwarna kepada Pengertian Al-Quran, cetakan ke-7 , (Shah Alam: Karya Bestari Sdn Bhd).
Chua Yen Piaw. (2006). Kaedah dan statistik penyelidikan. Kaedah penyelidikan. Kuala Lumpur :McGraw-Hill Education.
Danandjaja, James. (1984). Folklor Indonesia: Ilmu gosip, dongeng dan lain-lain. Jakarta: Pustaka Utama Grafiti.
Hart, Donn V. (1964). Riddles in Filipino Folklore:An Anthopologycal Analysis. New York: Syracuse University Press.
Harun Mat Piah. (1989). Puisi Melayu tradisional. Satu pembinaan genre dan fungsi. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Ismail Hamid. (1987). Perkembangan kesuasteraan Melayu lama. Longman: Petaling Jaya.
Hassan Ahmad. (2000). Imbasan. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Inon Shaharuddin Abdul Rahman. (1988). Teka-teki Warisan. Kuala Lumpur: Teks Publishing Sdn. Bhd.
Khairuddin Mohamad (2011). Literasi bahasa Melayu. Shah Alam:Oxford Fajar Sdn. Bhd.
Low Kok On & Jananthan Kandok. 2016. Sundait warisan Kadazandusun. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Low Kok On, Janathan Kandok, Rosliah Kitting, Sim Chee Cheang & Saidatul Nornis Hj Mahali. (2013). Teka-teki warisan peribumi Sabah terpilih. Konteks, fungsi dan pengkategorian. Sabah: Universiti Malaysia Sabah.
Mohd Awang Idris, Haslina Muhamad & R Zirwatul Aida R Ibrahim. (2018). Metodologi penyelidikan sains sosial. Kuala Lumpur: Universiti Malaya.
Mohrifa’i. H. (1986). Akhlak seorang muslim. Kuala Lumpur: Pustaka Al-Azhar.
Muhammad Haji Salleh. (2015). Bingkisan bijaksana Sulalat al-Salatin (Sejarah Melayu. Kuala Lumpur:Dewan Bahasa dan Pusaka.
Noriati A. Rashid, Boon Pang Ying & Sharifah Fakhriah Syed Ahmad. (2009). Murid dan alam belajar. Shah Alam:Oxford Fajar.
Richard, Courtney. (1991). Lakon, drama dan pemikiran. Terj. Rahmah Bujang. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Shaiful Bahri Md. Radzi. (2018). Prosiding persidangan bahasa dan persuratan Melayu merentas zaman. Pulara Mendunia, Ipoh. Bahasa dan persuratan Melayu merentas zaman hlm (1-17) Ipoh: Institut Pendidikan Guru Kampus Ipoh.
Shaiful Bahri Md. Radzi. (2001). The performance of Malay humourous tale-telling. Journal of Southeast Asean Literature (Tenggara) 43: 45-80.
Sutton-Smith Brian, Mechling J, W.Johnson Thomas & R. McMahon Felicia (1999). Children’s Folklore, A source book. Logan: Utah State Universiti Press.
Bab dalam Buku
Fauziah Hanim Jalal. (2014). Pendekatan Al-Ghazali dalam Pembangunan Sahsiah. Dlm. Mohammad Aziz Shah Mohamed Arip, Aslina Ahmad dan Hazalizah Hamzah. Pengenalan Pembangunan Sahsiah, hlm. 67-79. Tanjung Malim: Emeritus Publications.
Tesis
Abdul Halim bin Ahmad dan Megat Md. Salleh Bin Md Arshad. (1997). Folklor Sebagai Bahan Kesenggangan Tradisi Satu Tinjauan Terhadap Genre Teka-teki Berunsur Lucah. UPM.
Roshani Binti Abdullah. (2007). Kajian unsur-unsur pembentukan sahsiah dalam novel kanak-kanak. UKM.
Siti Zubaidah Raja Mohamaed. (2015). Ketokohan dan pemikiran Munsyi Sulaiman berdasarkan Kitab Gemala Hikmat. UKM.
Carian Internet
Kaivola-Bregenhoj, A. (2001). Riddles. Perspectives on the use, function and change in a folklore genre, https://oa.finlit.fi/site/books/10.21435/sff.10/ [27 November 2018].
Dokumen Standard 8Kurikulum dan Pentaksiran. Bahasa Melayu Sekolah Kebangsaan Tahun 4. (2018). http://bpk.moe.gov.my/ [14 Julai 2020].
Prosiding
Ishak Hamzah. (2010). Pelestarian akal budi Melayu melalui puisi kanak-kanak. Dlm. Seminar Sehari Kesusasteraan Kanak-kanak dan Femaja. Anjuran Bahagian Pengembangan Kesusasteraan Kanak-kanak dan Remaja Dewan Bahasa dan Pustaka, dan Jabatan Bahasa Melayu Fakulti Bahasa Moden dan Komunikasi Universiti Putra Malaysia. Kuala Lumpur, 14 Oktober.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Total Views: 584
| 
Total Downloads: 2949
